Στο πρότυπο κέντρο “Λογοποίηση”,οι γονείς/κηδεµόνες θεωρούνται συν-θεραπευτές και ο ρόλος που διαδραµατίζουν στην εξέλιξη της θεραπείας κρίνεται καθοριστικός.
Η συμβουλευτική γονέων στοχεύει στην παροχή υποστήριξης στο γονεϊκό ρόλο ώστε να ενισχυθεί η ποιότητα της σχέσης παιδιού- γονέα και η συνεργασία μεταξύ τους. Η εικόνα που σχηματίζει ο κλινικός είναι εξελισσόμενη και όχι στατική, ακολουθώντας μια συστημική προσέγγιση.
Τα μέλη του οικογενειακού συστήματος βρίσκονται σε συνεχή αλληλεπίδραση και αλληλεξάρτηση μεταξύ τους, επομένως ένας καταρτισμένος ειδικός ψυχικής υγείας είναι σε θέση να οπλίσει τους γονείς με τις δεξιότητες εκείνες που θα τους βοηθήσουν να αναπτύξουν την ψυχική ανθεκτικότητα να ανταπεξέλθουν, όχι μόνο στις καθημερινές προκλήσεις, αλλά και να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα που επιφέρει μία αναπηρία στην οικογένεια.
Αλλάζοντας οι γονείς (δηλαδή αποκτώντας συνειδητότητα του ρόλου τους στη γονεϊκή σχέση), αλλάζει και το παιδί. Η συμβουλευτική γονέων είναι απαραίτητη συχνά παράλληλα με την ατομική θεραπεία ή άλλου είδους βοήθεια που προσφέρεται στο παιδί ή στον έφηβο. Υπάρχουν όμως και μερικές περιπτώσεις στις οποίες η συμβουλευτική γονέων μπορεί να είναι από μόνη της αποτελεσματική χωρίς τη συμμετοχή του παιδιού ή του εφήβου.